Mediacje rówieśnicze jako metoda wsparcia w różnych kryzysach

Po co uczyć dzieci i młodzież mediacji rówieśniczych w szkole? Czy uczennice i uczniowie potrafią mediować? Kogo wybrać na mediatora rówieśniczego? Jak przeciwdziałać konfliktom rówieśniczym? W jaki sposób wypracować porozumienie? Kiedy współpraca w zróżnicowanych zespołach przynosi oczekiwane efekty?

To tylko kilka pytań, które nasuwają się w związku z potrzebą wdrażania w społeczności szkolnej mediacji rówieśniczych. Przedstawione obawy są bezzasadne i nie powinny stać się zaporą blokującą wprowadzanie pozytywnych zmian w placówce. Wychowywanie dzieci w różnym wieku szkolnym to nie lada wyzwanie.

Już od najmłodszych lat uczniowie i uczennice powinni rozwijać w sobie kompetencje z zakresu samodzielnego radzenia sobie w trudnych sytuacjach, twórczego rozwiązywania problemów oraz dochodzenia do porozumienia w sytuacjach konfliktowych z wykorzystaniem współpracy. Jedną z wartościowszych metod pokazujących, w jaki sposób efektywnie i skutecznie osiągać cele w tym zakresie są mediacje rówieśnicze.

„Mediare. Mediacje rówieśnicze" to autorski program przeznaczony dla nauczycieli specjalistów, którzy aktywnie poszukują skutecznych sposobów pomagających uczniom oraz uczennicom na drodze prowadzącej do porozumienia. Mediacje rówieśnicze mogą stanowić skuteczną metodę rozwiązywania konfliktów w zróżnicowanych zespołach działających w różnych społecznościach edukacyjnych.

To równie efektywny sposób wspierania dzieci oraz młodzieży z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz możliwościami psychofizycznymi, które znajdują się w trudnych dla siebie sytuacjach. Chodzi o to, aby polubowny sposób rozwiązywania trudnych sytuacji stał się jedną z możliwych dróg współpracy i komunikacji dzieci, uczniów, uczennic oraz osób uczących się, które na miarę swoich możliwości pragną rozwijać własne kompetencje kluczowe w szkole.

Przeczytaj dalej:

MEDIARE. Mediacje rówieśnicze. PROGRAM

W poszukiwaniu drogi do porozumienia

Książka o poszukiwaniu drogi do porozumienia poświęcona została propozycji inkluzji technik mediacyjnych do nowej koncepcji edukacji włączającej. Chodzi przede wszystkim o to, aby polubowny sposób rozwiązywania trudnych międzyludzkich sytuacji stał się jedną z możliwych dróg współpracy i komunikacji w zróżnicowanych zespołach dzieci, uczniów, uczennic oraz osób uczących się, którzy na miarę swoich możliwości pragną rozwijać własne kompetencje kluczowe w szkole.

Prezentowane materiały pozwalają w różnorodnej formie i zakresie  na rozwijanie i doskonalenie umiejętności osobistych oraz społecznych w obszarze komunikowania (się), budowania i utrzymywania relacji interpersonalnych oraz społecznych, współpracowania w zespole, rozwiązywania problemów, radzenia sobie z trudnościami, zarządzania konfliktem oraz wykorzystania technik mediacyjnych w procesie wypracowywania satysfakcjonującego porozumienia.

Umiejętności mediacyjne można określić jako zdolność skutecznej i efektywnej współpracy, mającej na celu osiągnięcie satysfakcjonującego porozumienia. Radzenie sobie z problemami, rozwiązywanie konfliktów, poszukiwanie możliwości w różnych trudnych sytuacjach to niezwykle cenne kompetencje. Szczególną wartość zyskują w społeczności szkolnej oraz przedszkolnej, gdzie współistnieją zróżnicowane zespoły. 

Mediacje to nie tylko i wyłącznie metoda rozwiązywania konfliktów, ale wartościowy sposób komunikowania się oraz współpracowania ze sobą. Techniki mediacyjne mogą stanowić ważne narzędzie dostępne dla nauczycieli, wychowawców, pedagogów i innych specjalistów z zakresu edukacji i wychowania wspierających osoby uczące się o indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwościach psychofizycznych. Wspomagają one szczególnie osoby uczące się doświadczające problemów, trudnych sytuacji oraz konfliktów. 

Poszukiwanie konstruktywnych rozwiązań różnorodnych trudności z wykorzystaniem mediacji pozwala zapobiec eskalacji konfliktów w społeczności szkolnej /przedszkolnej. Pozytywnie oddziałuje również na samopoczucie uczniów, wspiera ich kondycję psychofizyczną, buduje poczucie własnej wartości, motywuje i angażuje do mądrych działań. Nie trzeba wówczas wykorzystywać w ramach interwencji podczas trudnych sytuacji prawnych środków interwencji takich jak organ prowadzący szkołę, organ nadzoru, pomoc społeczna, Policja, czy nawet sąd. Chyba, że specyfika problemu tego wymaga.

Istnieją szkoły, przedszkola, ośrodki wychowawcze i oświatowe, w których idea sprawiedliwości naprawczej stanowi konstytutywny element kultury organizacyjnej. Jednak funkcjonuje wiele placówek, gdzie kadra promuje przekonanie o ich oraz swoim bezkonfliktowym charakterze. Zazwyczaj w takich miejscach problemy bywają zamiatane pod dywan, co wyrządza ogromną szkodę uczniom oraz całej społeczności szkolnej. Przepisy prawa pozwalają na implementację mediacji w środowisku szkolnym/ przedszkolnym, a wiele instytucji i organizacji zaleca stosowanie ich w obszarze wychowania, dlatego warto uwzględnić je w pracy szkoły.

Przeczytaj dalej:

MEDIARE W poszukiwaniu drogi do porozumienia. Techniki mediacyjne w edukacji włączającej

Afirmacja jako skuteczne narzędzie wspierania

Każdy z nas może przygotować własny zestaw afirmacji wspierających dostosowanych do swoich indywidualnych potrzeb oraz możliwości. Zapraszam do poszukania inspiracji wśród gotowych afirmacji, które stworzyłam z dobrą intencją, aby jak najlepiej służyły każdemu, kto chce z nimi pracować nad własnym rozwojem. 

Jestem przekonana, że afirmacje pomagają skutecznie wspierać własne potrzeby, motywować się do działania oraz kształtować poczucie własnej sprawczości. To dobry sposób na zmianę dotychczasowych schematów myślowych, które do tej pory szkodziły poprzez krytykę, negatywną ocenę, niezadowolenie, brak satysfakcji, niskie poczucie własnej wartości.

Co stoi na przeszkodzie, aby odwrócić czarny scenariusz i zastąpić go białym scenariuszem? Dlaczego zatem nie wykorzystać własnego dotychczasowego doświadczenia w pisaniu czarnych scenariuszy, aby odmienić ich kolor?  Szkoda dłużej marnować czas i uwagę na destruktywne myślenie o tym, co nam nie udaje się, czego nie potrafimy zrobić, jacy źli jesteśmy. To odpowiedni moment na to, aby w swoim życiu stworzyć przestrzeń na konstruktywne doświadczenia. 

Wierzę, że bardzo dużo zaczyna się od nas samych. Trudno czerpać satysfakcję z tego, kim jesteśmy, co robimy, w jaki sposób żyjemy, jeśli wypełnia nas negatywna energia. Dlaczego oczekujemy dobrych doświadczeń i dobrego samopoczucia skoro nasze myśli są negatywne? Zmieniając swoje słowa na lepsze wiele nie ryzykujemy, możemy tylko zyskać. Jak to osiągnąć? 

To dużo prostsze, niż wydaje się. Wystarczy, że rozpoczniemy od zmiany swoich negatywnych nawyków myślowych i zastąpimy je pozytywnymi stwierdzeniami. Pejoratywny obraz siebie, ujemna ocena własnej osoby, złe słowa kierowane pod swoim adresem w znacznej mierze ograniczają i blokują rozwój na miarę naszych potrzeb i możliwości. 

Słowa mają sprawczą moc. Dzięki nim uczymy się, zdobywamy wiedzę, nabywamy umiejętności, odczuwamy i doświadczamy nowych rzeczy, poznajemy świat oraz innych ludzi. Odważmy się na pozytywne zdanie o swojej osobie. Pozwólmy sobie na empatyczne słowa, które dają najlepsze wsparcie. 

Dbajmy o własny dobrostan.

Przeczytaj dalej:

AFIRMACJA WSPIERAJĄCA 160 kart afirmacyjnych do rozwoju, motywacji i uczenia się

Katrusia to bohaterka na miarę swoich możliwości

Historia, którą właśnie dzisiaj wam opowiem zdarzyła się naprawdę nie tak dawno temu. Wcale nie miała miejsca za siedmioma górami, ani za siedmioma lasami. Jej bohaterka nie mieszkała w domku na kurzej nóżce. Nie zajadała się ciasteczkami ani pierniczkami, żeby potem zapiekać się w piecu u strasznej Baby Jagi. Pewnie myślicie sobie teraz, że dziewczynka była mała jak naparstek, albo brzydka jak kaczątko. Otóż bardzo się mylicie! Powiem wam, że wcale tak nie było.

Przedstawiam wam opowieść o osobie, która nie była ani mała, ani duża. Nie posiadała również żadnych cudownych mocy, ani nie ciążyła nad nią żadna klątwa. Dziewczynka wiodła spokojne życie bez czarodziejskiej różdżki, którą mogłaby robić różne czary mary. W jej domu nie stała magiczna stara szafa, przez którą przechodziłoby się do innego świata na spotkanie z lwem i czarownicą. Z jej miejscowości nie odjeżdżał żaden pociąg do czarodziejskiej szkoły.

Zapewne pomyślicie sobie teraz, że to nudna historia i nie warto tracić na nią czasu. Poczekajcie jeszcze chwilę i zanim dokonacie oceny, posłuchajcie. Mimo, że dziewczynka nie wiodła pełnego przygód życia i nie posiadała magicznych przedmiotów, to czuła się najszczęśliwszą osobą pod słońcem. Pewnie zapytacie, co powodowało to zadowolenie? Nic wam nie powiem, sami musicie poznać losy bohaterki tej opowieści i odgadnąć, jaką moc w sobie kryła. 

Przeczytaj dalej:

Katrusia. Opowieść o dziewczynce, której moc płynęła prosto z serca (ebook)